کد مطلب:149475 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:153
عوامل تضعیف شخصیت
الف. ترس
ب. گدایی و سؤال (كل بر دیگران بودن به هر شكل). هر نوع كامیابی و موفقیتی كه بدون كوشش تحصیل شود گدایی است. (اقبال شناسی ص 70).
ج. بردگی و ذلت به هر شكل و صورت، اعم از اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، اخلاقی.
د. غرور نژادی یا نسب پرستی، غرور نژادی و تفاخر به اصل خانوادگی كه در میان افراد بشر فواصلی ایجاد می كند و مباین ارزش ذاتی است باید محو و نابود شود.
(اقبال شناسی ص 74)
31. اقبال می گوید: (ص 82 اقبال شناسی):
«هر جامعه ای كه بخواهد از آرامش و سعادت برخوردار شود باید «خودی» دسته جمعی و اجتماعی اش را رشد دهد و آن را به مرحله ی كامل برساند و حصول این منظور در سایه ی حفظ و حراست ترادیسیونها امكان پذیر است. اگر بخواهیم به نقش مهمی كه ترادیسیونها یعنی سنن و نظامات و مراسم، در حیات دسته جمعی ایفا كرده توجه كنیم بایستی به تاریخ قوم یهود مراجعه كنیم. این فرقه ی كوچك در طول اعصار و قرون گذشته در تمام كشورها تحت فشار زیست كرده و چه بسا ادواری را پشت سر گذاشته كه مشرف بر انهدام بوده است. با این حال قوم جهود از این طوفانها جان بدر برده و بقای خودش
را حفظ كرده است. و این بدان جهت است كه جهودها در جریان اینهمه گرفتاری و مصیبت، نسبت به ترادیسیونهای خودشان وفادار مانده اند. هر فرقه و جمعیتی در دوران سعادت و كامروایی خودش یك مقدار ترادیسیونهای سالم ایجاد می كند و در روزهای تیره و تاری كه دچار مصیبت و بدبختی می شود تنها راه علاجش این است كه به این ترادیسیونها چنگ بزند تا اینكه روز گشایش و فرج فرا رسد.»
32. شخصیت، احساس منش است و اعلام وابستگی به شخصیت دینی یا ملی یا مسلكی است:
ایضا تعظیم شعارهای دینی و ملی و شرط حفظ شخصیت است.
شعار «باید جسما و روحا، ظاهرا و باطنا فرنگی شد» فتوای فنا و اضمحلال و هضم شدن در هاضمه ی بیگانه است.
هدف استعمار فقط محو شخصیت و استقلال روحی و فكری است، نه جاهل ماندن، نه ساختمان عالی نداشتن، نه ظاهر پر زرق و برق نداشتن. اینها هدف نیست.
می گویند: در مثل «الاغ مرده ی دیگری در نظر او قاطر است».
دو چیز مقیاس قضائی را بهم می زند: عشق و حب، دیگر مرعوبیت. بزرگترین خسرانها خسران شخصیت است. وای به حال ملتی كه افتخارش به این باشد كه به زبان اجنبی سخن می گوید، آداب او را به كار می برد...
33. آلمانیها گفته اند ما در جنگ دوم همه چیز خود را باختیم مگر شخصیت خود را.
ب. گدایی و سؤال (كل بر دیگران بودن به هر شكل). هر نوع كامیابی و موفقیتی كه بدون كوشش تحصیل شود گدایی است. (اقبال شناسی ص 70).
ج. بردگی و ذلت به هر شكل و صورت، اعم از اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، اخلاقی.
د. غرور نژادی یا نسب پرستی، غرور نژادی و تفاخر به اصل خانوادگی كه در میان افراد بشر فواصلی ایجاد می كند و مباین ارزش ذاتی است باید محو و نابود شود.
(اقبال شناسی ص 74)
31. اقبال می گوید: (ص 82 اقبال شناسی):
«هر جامعه ای كه بخواهد از آرامش و سعادت برخوردار شود باید «خودی» دسته جمعی و اجتماعی اش را رشد دهد و آن را به مرحله ی كامل برساند و حصول این منظور در سایه ی حفظ و حراست ترادیسیونها امكان پذیر است. اگر بخواهیم به نقش مهمی كه ترادیسیونها یعنی سنن و نظامات و مراسم، در حیات دسته جمعی ایفا كرده توجه كنیم بایستی به تاریخ قوم یهود مراجعه كنیم. این فرقه ی كوچك در طول اعصار و قرون گذشته در تمام كشورها تحت فشار زیست كرده و چه بسا ادواری را پشت سر گذاشته كه مشرف بر انهدام بوده است. با این حال قوم جهود از این طوفانها جان بدر برده و بقای خودش
را حفظ كرده است. و این بدان جهت است كه جهودها در جریان اینهمه گرفتاری و مصیبت، نسبت به ترادیسیونهای خودشان وفادار مانده اند. هر فرقه و جمعیتی در دوران سعادت و كامروایی خودش یك مقدار ترادیسیونهای سالم ایجاد می كند و در روزهای تیره و تاری كه دچار مصیبت و بدبختی می شود تنها راه علاجش این است كه به این ترادیسیونها چنگ بزند تا اینكه روز گشایش و فرج فرا رسد.»
32. شخصیت، احساس منش است و اعلام وابستگی به شخصیت دینی یا ملی یا مسلكی است:
ایضا تعظیم شعارهای دینی و ملی و شرط حفظ شخصیت است.
شعار «باید جسما و روحا، ظاهرا و باطنا فرنگی شد» فتوای فنا و اضمحلال و هضم شدن در هاضمه ی بیگانه است.
هدف استعمار فقط محو شخصیت و استقلال روحی و فكری است، نه جاهل ماندن، نه ساختمان عالی نداشتن، نه ظاهر پر زرق و برق نداشتن. اینها هدف نیست.
می گویند: در مثل «الاغ مرده ی دیگری در نظر او قاطر است».
دو چیز مقیاس قضائی را بهم می زند: عشق و حب، دیگر مرعوبیت. بزرگترین خسرانها خسران شخصیت است. وای به حال ملتی كه افتخارش به این باشد كه به زبان اجنبی سخن می گوید، آداب او را به كار می برد...
33. آلمانیها گفته اند ما در جنگ دوم همه چیز خود را باختیم مگر شخصیت خود را.